Συνέντευξη

Είναι μια υπηρεσία του Συμβουλίου τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης που δημιουργήθηκε με αποστολή να «υποστηρίξει τακράτη μέλη στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν τις ευρωπαϊκέςαμυντικές δυνατότητες στο τομέα της διαχείρισης κρίσεων και ναδιατηρήσουν την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας όπως ισχύεισήμερα και όπως θα εξελιχθεί στο μέλλον». Έτσι πρέπει να κοιτάξουμεστις ανάγκες σήμερα, και να προβλέψουμε τις απαιτήσεις που θαχρειαστούμε μετά από 20 ή 30 χρόνια.

Συγκεκριμένα, δόθηκαν στην Υπηρεσία τέσσερις κύριες λειτουργίες.Αυτές σχετίζονται με την ανάπτυξη αμυντικών δυνατοτήτων, τησυνεργασία στους εξοπλισμούς, την ευρωπαϊκή αμυντική τεχνολογικήκαι βιομηχανική βάση και την αγορά αμυντικού εξοπλισμού, και τηνπροώθηση της συνεργασίας στην έρευνα και τεχνολογία. ένα ευρύ φάσμααρμοδιοτήτων, παρότι δεν έχουμε καμία ευθύνη για οτιδήποτεεπιχειρησιακό και δεν ζητούν τις απόψεις μας πάνω σε θέματααμυντικής πολιτικής και στρατηγικής.

Κάθε μέλος της ΕΕ συμμετέχει στην Υπηρεσία με εξαίρεση τη Δανία,λόγω του ότι η Δανία αποχώρησε από την ESDP. Ο χρηματοδοτικόςμηχανισμός βασίζεται στην κλείδα του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος.Ο προϋπολογισμός για φέτος είναι 20 εκατομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτόείναι αρκετό για τη πληρωμή του προσωπικού, για να εγκατασταθούμεσε νέα γραφεία και θα μας μείνουν και 3 εκατομμύρια ευρώ γιαμελέτες σκοπιμότητας.

Η Υπηρεσία Ευρωπαϊκής Άμυνας είναι η τρίτη υπηρεσία που υπάγεταιστο Συμβούλιο. Οι δύο πρώτες είναι το Δορυφορικό Κέντρο στηνTorrejon και το Κέντρο για Σπουδές Ασφάλειας στο Παρίσι, οι οποίεςυπηρεσίες υπάχθηκαν στο Συμβούλιο από τη ΔυτικοευρωπαϊκήΈνωση.

Πολλά πράγματα είναι μοναδικά όσον αφορά τηνοργάνωσή μας. Η Υπηρεσία είναι μικρή, όμως έχει ευρείεςαρμοδιότητες και προτίθεται να είναι σε μεγάλο βαθμό αγαθό τωνκρατών μελών της. Διευθύνεται από μια Κατευθυντήρια Επιτροπή στηνοποία προεδρεύει ο Javier Solana (ο επικεφαλής της Υπηρεσίας, καιεπομένως και αφεντικό μου) και απαρτίζεται από τους υπουργούςΆμυνας. Θα συνεδριάζει σε διάφορα σχήματα. Κάποιες φορές θα είναιπαρόντες και οι διευθυντές των εθνικών εξοπλισμών. Κάποιες φορές,θα είναι παρόντες οι διευθυντές έρευνας και τεχνολογίας. Κάποιεςφορές θα είναι παρόντα άτομα που είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξηδυνατοτήτων. Όταν θα είναι έτοιμη και θα λειτουργεί, θα πρέπει νασυνεδριάζει κατά μέσο όρο κάθε έξη εβδομάδες.

Σχεδόν όλο το προσωπικό μας προέρχεται από τα κράτη-μέλη, για ταοποία θα λειτουργούμε ως το επίκεντρο για τις κοινές τουςδραστηριότητες. Θα διοργανώσουμε μια σειρά από συζητήσεις,σεμινάρια, ομάδες εργασίας, και άλλες περισσότερο ή λιγότεροεπισημοποιημένες δομές για να γίνει η υπηρεσία ο τόπος όπουσυγκεντρώνονται τα κράτη μέλη για να συνεργαστούν πάνω σε ένα φάσμαδραστηριοτήτων. Η ευρύτητα των δραστηριοτήτων είναι η δύναμη τουέργου μας γιατί θα μας επιτρέψει να δημιουργήσουμεσυμπράξεις.

Ο WEAG σταματά να λειτουργεί στο τέλος Ιουνίου και θα αναλάβουμετις δραστηριότητές του. Το ελπίζω αυτό και επειδή είμαστε σε θέσηνα τις αντιμετωπίσουμε με πιο συνολικό τρόπο θα μπορέσουμε ναδημιουργήσουμε επιπρόσθετες συμπράξεις από διαφορετικές ατζέντες. ΟOCCAR είναι μια διακυβερνητική υπηρεσία, αλλά δεν ανήκει στηνΕυρώπη. Ανήκει αποκλειστικά στους έξη συμμετέχοντες και είναιαυστηρά μια υπηρεσία προμηθειών που υπάρχει για να διαχειρίζεταιπρογράμματα. Για αυτόν τον λόγο, ανέλαβαν πρόσφατα τη διαχείρισητου προγράμματος των A400M Airlifter. Το έργο του OCCAR στηνπερίπτωση αυτή θα είναι να διαχειριστεί τον εργολάβο για ναβεβαιωθεί ότι τα αεροσκάφη θα παραδοθούν στον ζητούμενο χρόνο καιστο συμφωνηθέν κόστος. Οι δραστηριότητές μας θα ξεκινούν και θαπαραμένουν προηγούμενες αυτών του OCCAR. Θα επιδιώξουμε νασφυρηλατήσουμε συναίνεση όσον αφορά τις προτεραιότητες στιςδυνατότητες, και μετά θα φτιάξουμε τις προτάσεις, θα παρουσιάσουμετις ιδέες και μετά και πάλι θα οικοδομήσουμε συναίνεση για νακάνουμε και άλλα πράγματα μαζί. Στο μέλλον μπορεί να αναλάβουμε καιεμείς οι ίδιοι κάποια διαχείριση. Ωστόσο, επί του παρόντος, βλέπωτον ρόλο μας ως συμπληρωματικό αυτού του OCCAR. Ευελπιστούμε ότι θαδημιουργήσουμε τα συνεργατικά προγράμματα τα οποία στη συνέχειαμπορεί αν διαχειριστεί ο OCCAR. Αν και κανείς δεν υποχρεούται ναπαραδώσει τα προγράμματα για διαχείριση στον OCCAR, ο OCCARεπιτελεί καλά το έργο του και πιθανότατα θα ενδιαφέρεται να τααναλάβει.

Επί του παρόντος, είμαστε περίπου 30 άτομα,αλλά μόλις τελειώσουμε την αρχική διαδικασία προσλήψεων μέσα στοκαλοκαίρι θα είμαστε συνολικά 77. Έχομε διαιρεθεί σε τέσσεριςκύριες γενικές διευθύνσεις, όπου η κάθε μία αντιστοιχεί σε κάθε μίααπό τις τέσσερις κύριες λειτουργίες για την ανάπτυξη δυνατοτήτων,έρευνα και τεχνολογία, εξοπλισμοί και βιομηχανία και αγορά.Βεβαίως, τα άτομα που εργάζονται στην γενική διεύθυνση έρευνας καιτεχνολογίας δεν θα περνούν όλη τους την ώρα αποκλειστικά εκεί. Θαδαπανούν τον περισσότερο χρόνο τους εργαζόμενοι σε ολοκληρωμένεςομάδες προγραμμάτων. Οποτεδήποτε αρχίζουμε να αντιμετωπίζουμε ένασυγκεκριμένο θέμα, θα αναγνωρίζουμε κάποιον ως αρχηγό ο οποίος στησυνέχεια θα σχηματίζει μια ολοκληρωμένη ομάδα αντλώντας προσωπικόκαι από τις τέσσερις γενικές διευθύνσεις. Σε κάθε αντικείμενο πουαγγίζουμε – έχομε τέσσερα σημαντικά προγράμματα για φέτος –διαπιστώνουμε ότι ο μόνος τρόπος για να το αντιμετωπίσουμε είναι οσυνολικός, για τον λόγο αυτό απαιτείται αρτιότητα γνώσεων και στιςτέσσερις αρχές.

Η άμεση μας προτεραιότητα, η οποία είναι καιπροϋπόθεση για όλα τα άλλα, είναι το να οργανωθούμε, να προσλάβουμετο κατάλληλο προσωπικό και να μετακομίσουμε στα νέα μας γραφεία.Πρέπει επίσης να διευκρινίσουμε τι κάνουμε. Υπάρχει εκπληκτικόενδιαφέρον για την Υπηρεσία, όμως η γενική της ιδέα δεν έχεικατανοηθεί καλά ακόμη. Πρέπει να γνωρίσουμε τους μετόχους μας,δηλαδή τα 24 κράτη-μέλη, σε ατομικό επίπεδο. Πέρα από αυτό, έχομεένα πρόγραμμα εργασίας για τον χρόνο αυτό που καθιστά σαφή τατέσσερα σημαντικά μας προγράμματα. Αυτά είναι η ευρωπαϊκή αγοράαμυντικού εξοπλισμού, μια μελέτη ελέγχου διοίκησης καιτηλεπικοινωνιών, τεθωρακισμένα οχήματα μάχης και μη επανδρωμέναιπτάμενα οχήματα (UAV).

Ουσιαστικά πιεστήκαμε για να εξετάσουμε την ευρωπαϊκή αγοράαμυντικού εξοπλισμού επειδή η Επιτροπή εξέδωσε μια πράσινη βίβλοπάνω σε αυτό το θέμα τον περασμένο Σεπτέμβριο. Ωστόσο, είμαιέτοιμος να πω ότι είχαμε την πρώτη μας επιτυχία σε αυτόν τον τομέα.Είχαμε συνεδρίαση της Κατευθυντήριας Επιτροπής πριν από δύοεβδομάδες όπου όλα τα κράτη συμφώνησαν να δρομολογήσουν μιαδιαδικασία που στοχεύει στην επίτευξη συμφωνίας μέχρι το τέλος τουχρόνου πάνω στην απόκτηση περισσότερου ανταγωνισμού στην προμήθειααμυντικού εξοπλισμού. Επομένως, ο χρόνος αυτός θα περάσει με τηδιερεύνηση και τη συζήτηση του θέματος για την ανάπτυξη αυτού πουπιθανά αρχικά θα είναι ένας εθελοντικός, μη δεσμευτικός,διακυβερνητικός κώδικας επαφής, στον οποίο ελπίζουμε ότι θασυμμετέχουν και οι 24 χώρες. Ο στρατιωτικός εξοπλισμός σε μεγάλοβαθμό εξαιρείται από τους κανόνες που διέπουν την ευρωπαϊκήεσωτερική αγορά. Αν μπορέσουμε μέχρι το τέλος του έτους ναπαρουσιάσουμε ένα πειστικό σχέδιο για την έναρξη λειτουργίαςεπίσημων εγγράφων διαδικασιών, θα είναι ένα τεράστιο άλμα προς ταεμπρός. Θα βοηθήσει επίσης την Ευρώπη να έχει καλύτερη απόδοση πάνωστην αμυντική της επένδυση.

Η διοίκηση, ο έλεγχος και η επικοινωνία (C3) είναι πάντοτε έναπρόβλημα για τις ανεπτυγμένες επιχειρήσεις. Σήμερα εργαζόμαστε πάνωσε μια μεικτή μελέτη C3 μαζί με το Στρατιωτικό Προσωπικό της ΕΕ.Αυτό τελειώνει τον Μάιο και θα πρέπει να μας δώσει τρεις ή τέσσεριςστόχους για να τους δουλέψουμε. Με τον καιρό, μπορεί νααναγνωριστούν περαιτέρω τομείς ως αποτέλεσμα της επιχείρησης της ΕΕστη Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Κατά τα άλλα, η δορυφορική επικοινωνίαείναι άλλος ένας τομέας όπου οι Ευρωπαίοι μπορούν να κάνουνπερισσότερα εάν αναλύσουμε το πρόβλημα μαζί, το οποίο ουσιαστικάείναι ένα πρόβλημα ικανότητας, και αναπτύξουμε συλλογικέςλύσεις.

Κοιτώντας μπροστά, για μετά από δύο ή τρία χρόνια, οι στόχοι μεπροτεραιότητα θα προσδιοριστούν από μια πιο επιστημονική ανάλυσητων δυνατοτήτων που απαιτούνται για να υποστηρίξουν τους στόχουςτης ESDP. Αλλά για να αρχίσουμε, επιλέξαμε τα UAV και τατεθωρακισμένα οχήματα μάχης, τα οποία έχουν ενδιαφέρον απόπανευρωπαϊκή προοπτική. Διάφορα κράτη αναγνωρίζουν ότι τα UAV είναικάτι καινούργιο και σημαντικό, και επομένως, επενδύουν στα δικάτους ερευνητικά προγράμματα. Ωστόσο, αν τα κράτη δεν εργαστούν απόκοινού, το τελικό προϊόν δεν θα είναι τόσο καλό όσο θα μπορούσε ναείναι σε ότι αφορά τη διαλειτουργικότητα και την πρακτική χρήση.Επίσης το κόστος θα είναι υψηλότερο. Ο στόχος μας είναι ναζωγραφίσουμε ένα πίνακα που να δείχνει με ακρίβεια τι συμβαίνει σεολόκληρη την Ευρώπη. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε την ανάλυση αυτήστην Καθοδηγητική μας Επιτροπή και θα δούμε κατά πόσο τα κράτη-μέληείναι ευχαριστημένα με την κατάσταση. Αν δεν είναι ευχαριστημένα μεαυτήν, θα παρουσιάσουμε κάποιες προτάσεις πάνω στο πως να τηνκάνουμε πιο λογική. Το ίδιο θα γίνει και με τα τεθωρακισμέναοχήματα.

Υπάρχουν προτάσεις για ένα μεγάλο πρόγραμμαγια δαπάνη έρευνας και τεχνολογίας πάνω στην έρευνα για τηνασφάλεια. Επισήμως, πρέπει να κάνουμε μια σαφή διάκριση μεταξύ τηςέρευνας για ασφάλεια και της έρευνας για άμυνα. Οι υπουργοί άμυναςείναι υπεύθυνοι για την έρευνα για την άμυνα και τα χρήματα πουπροαλείφονται για αυτή προέρχονται από τους προϋπολογισμούς για τηνάμυνα. Η έρευνα για την ασφάλεια μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τηνΕπιτροπή. Και παρ’ όλο τον επίσημο διαχωρισμό, στον πραγματικόκόσμο αναπτύσσονται πάρα πολλές τεχνολογίες και οι εταιρείες πουεμπλέκονται στην έρευνα θα είναι οι ίδιες. Το κόλπο θα είναι το ναδιατηρηθεί ο επίσημος χωρισμός κατά κατηγορία και επιπλέον ναβλέπουμε ότι γίνεται η πλέον συναφής έρευνα. Θα πρέπει ναγνωρίζουμε τι κάνει η Επιτροπή για να σιγουρευτούμε ότι στο τέλοςδεν θα καταλήξουμε ουσιαστικά να πληρώνουμε δύο φορές για την ίδιαέρευνα. Και θα πρέπει να μοιραστούμε τα αποτελέσματα της έρευνας.Μπορεί ακόμη να υπάρχει και πλαίσιο αρμοδιότητας για την Επιτροπήστο να χρηματοδοτήσει κάποια προγράμματα που έχουν σχέση με τηνΥπηρεσία.

Ολοφάνερα αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερεςάμεσες προκλήσεις. Δεν είναι δύσκολο, το να βγούμε έξω και ναμποϋκοτάρουμε, όπως έκαναν πολλοί Σέρβοι πολιτικοί, επειδή υπάρχουνπολλοί και καλοί λόγοι που οι Σέρβοι του Κοσσυφοπεδίου δενεπιθυμούν να συμμετάσχουν. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Όμωςαυτές που δεν πρόκειται ποτέ να δεχθώ είναι τις ελεεινές μεθόδουςπου χρησιμοποίησαν για να ενισχύσουν το μποϋκοτάζ. Παρόλα αυτά, τογεγονός είναι ότι συμμετείχαν λιγότερο από το ένα τοις εκατό, είτεεπειδή δεν ήθελαν να συμμετάσχουν, είτε επειδήπειθαναγκάστηκαν.

Τώρα θα επιδιώξουμε να συνεργαστούμε με τους αντιπροσώπους τηςΣερβικής κοινότητας που εξελέγησαν νομίμως. Οι Σέρβοι πουεξελέγησαν είναι νόμιμοι επειδή η συνταγματική διευθέτηση στοΚοσσυφοπέδιο είναι τέτοια όπου φυλάσσονται θέσεις για τιςμειονότητες, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ψήφων που ρίχθηκαν, κάτιπου γίνεται για την προστασία τους. Επομένως, οι Σέρβοι τηςεπαρχίας, έχουν νόμιμους αντιπροσώπους, αν και υπάρχει έναερωτηματικό γύρω από την αξιοπιστία των αντιπροσώπων αυτών.Πράγματι, αυτοί οι ίδιοι ανησυχούν για την έλλειψη αξιοπιστίας σταμάτια των ανθρώπων που φέρονται ότι εκπροσωπούν. Ο μόνος τρόπος μετον οποίο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση και τιςανησυχίες όλων αυτών των Σέρβων που είτε επέλεξαν να μην ψηφίσουνείτε πειθαναγκάστηκαν να ακολουθήσουν το μποϋκοτάζ είναι το ναέχουμε άμεση πρόοδο σε όλους αυτούς τους τομείς προτεραιότητας πουπεριέγραψα.

Πάνω από όλα, χρειαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε το θέμα τηςελευθερίας στις μετακινήσεις, καθώς αυτό παραμένει ένα μεγάλοπρόβλημα. Βεβαίως, υπάρχουν χωριά στο Κοσσυφοπέδιο που είναι ακόμηπερικυκλωμένα από αγκαθωτά συρματοπλέγματα και που εξαρτώνται απότην προστασία της KFOR. Η προώθηση της αποκέντρωσης είναι έναςάλλος τρόπος για να κερδίσουμε κάποιους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου.Αν, για παράδειγμα, είναι σε θέση να αναλάβουν κάποια τοπικάθέματα, όπως είναι η παροχή τοπικών υπηρεσιών, σε δήμους όπουαποτελούν την πλειοψηφία, θα αρχίσουν να αισθάνονται, μετά από όλααυτά, ότι έχουν μέλλον στο Κοσσυφοπέδιο και ένα αντικείμενο πουδιακυβεύεται στη διαδικασία ειρήνευσης. Οι λίγοι Σέρβοι που ζουνστο βόρειο Κοσσυφοπέδιο κοντά στη Σερβία μπορεί να νιώθουν ότιμποϋκοτάροντας τις εκλογές έχουν λίγα να χάσουν. Όμως η πλειοψηφίατων Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου, που ζουν στο νότιο Κοσσυφοπέδιο, στασίγουρα θα χάσουν. Πρέπει να τους πλησιάσουμε όπως και όλους τουςάλλους που ανησυχούν για την ασφάλειά τους, τα ανθρώπινα δικαιώματάτους όπως επίσης και για το μέλλον τους.

Δεν νομίζω ότι υπήρχε πιο δύσκολη περίοδοςγια τους σχεδιαστές της άμυνας. Αυτό συμβαίνει επειδήαντιμετωπίζουν το διπλό πρόβλημα της μετακίνησης από την άμυνα τηςεπικράτειας στις ανεπτυγμένες επιχειρήσεις, και, την ίδια στιγμή,προσπαθούν να απομακρύνουν τις επιπτώσεις της τεχνολογικήςεπανάστασης, που μας οδηγεί από τον πόλεμο της βιομηχανικής εποχήςστην εποχή της πληροφορίας. Στην Ευρώπη, έχομε πολύ λίγα βαρέαμέταλλα. Εν τω μεταξύ, έχουμε έλλειψη από ιδιότητες όπως: ικανότηταδιατήρησης, ικανότητα ανάπτυξης, κινητικότητα καιδιαλειτουργικότητα. Πολλές από αυτές συνδέονται με νέα συστήματαπαρατήρησης και επικοινωνίας όπου η τεχνολογία προχωρά ραγδαία στονπολιτικό τομέα. Αυτό είναι το είδος της αλλαγής που πρέπει ναενθαρρύνουμε τις κυβερνήσεις να κάνουν. Αλλά επειδή είμαστε μιαμικρή υπηρεσία με ένα μέτριο προϋπολογισμό, πρέπει να λειτουργούμεθεμελιωδώς ως συνείδηση και ως καταλύτης.

Είμαστε σε θέση να παράσχουμε μια μοναδικά πειστική ανάλυσηολόκληρης της ευρωπαϊκής σκηνής. Ευελπιστούμε, ότι αυτό θα μαςεπιτρέπει να επιστρέφουμε στους μετόχους μας, τα συμμετέχοντα κράτημέλη, για να εξηγούμε την κατάσταση και να ρωτάμε το κατά πόσοείναι ευχαριστημένοι με αυτήν. Στην περίπτωση που δεν είναιευχαριστημένοι, θα παρουσιάσουμε προτάσεις για το πως θαβελτιώσουμε τα πράγματα. Στο τέλος της ημέρας, θα απομένει στους 24υπουργούς άμυνας να συμφωνήσουν να προσαρμόσουν κάποια στοιχεία τωνεθνικών τους σχεδίων και να δαπανήσουν διαφορετικά τα χρήματα γιανα αποκτήσουν την ευρωπαϊκή διάσταση. Νομίζω ότι μπορεί να γίνεικαι θα γίνει γιατί υπάρχει μεγάλη πολιτική υποστήριξη επί τουπαρόντος προς την Υπηρεσία.

Στην πραγματικότητα, ακριβώς για αυτό τονλόγο επειδή έχομε επανδρωθεί με ανθρώπους από τις πρωτεύουσεςμπορούμε και έχουμε απήχηση. Ασχέτως πόσο βαθείς γνώστες ήεφευρετικοί είμαστε, δεν θα έχουμε πέραση στις πρωτεύουσεςπρόκειται απλά να ανακοινώσουμε ότι σκεφθήκαμε τι είναι καλύτεροκαι μετά να το παρουσιάσουμε στη βάση της άμεσης αποδοχής ήαπόρριψης. Είμαστε στην αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού, το οποίο εμείς,δηλαδή η υπηρεσία και όλα τα 24 κράτη-μέλη, πρέπει να κάνουμε μαζί.Εμείς στην Υπηρεσία βρεθήκαμε στη θέση του να θέσουμε την ατζέντα,όμως θα επιτύχουμε μόνον εάν μπορέσουμε να φέρουμε τα κράτη μαζίκαι διασφαλίσουμε ότι παραμένουν ενεργά. Έχουν την ιδιοκτησία σεοτιδήποτε προσφέρουμε.

Λειτουργεί αντίστροφα. Ήδη έχουμε μιαΕυρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας και μια ΕυρωπαϊκήΣτρατηγική Ασφαλείας, η οποία διατυπώνει με σαφήνεια το στίγμα καιτο σκοπό της ESDP. Η Υπηρεσία υπάρχει για να επιτρέψει στην Ευρώπηνα κάνει εκείνα τα πράγματα που περιγράφονται στην ΣτρατηγικήΑσφαλείας. Όμως η Στρατηγική Ασφαλείας τονίζει ότι εάν η Ευρώπηθέλει να αναλάβει το μερίδιό της, όσον αφορά το βάρος τηςπαγκόσμιας ασφάλειας, χρειάζεται και τα εργαλεία για το σκοπό αυτό.Ωστόσο, επί του παρόντος, δεν τα διαθέτει και μπορεί να κάνει μόνονένα μέρος της δουλειάς αυτής. Ο ρόλος της Υπηρεσίας είναι ναπροσπαθήσει να γεμίσει το κενό στα μέσα, στις δυνατότητες, σταεργαλεία και στην υποδομή, ή, για να το θέσω διαφορετικά, νακλείσουμε το άνοιγμα μεταξύ αυτού που μπορεί να κάνει σήμερα ηΕυρώπη και του τι θεωρεί ότι θα μπορούσε να κάνει.

Είμαστε ακόμη στις πρώτες ημέρες μας. Ωστόσο,υπάρχουν ήδη κάποιοι εγκατεστημένοι μηχανισμοί. Για παράδειγμα,υπάρχει η Ομάδα Δυνατότητας ΝΑΤΟ-ΕΕ και τον Απρίλιο θα συμμετάσχωγια πρώτη φορά σε αυτό το όργανο. Επίσης προβλέπουμε να προσκαλούμεπεριστασιακά και τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ και τους συναφείςΒοηθούς Γενικούς Γραμματείς για να συμμετέχουν στις συνεδριάσειςτης Κατευθυντήριας Επιτροπής μας. Επιπλέον, αν και αυτό δεν έχειαποφασιστεί ακόμη, η Υπηρεσία μπορεί να κληθεί να καταλάβει τη θέσητου προεδρεύοντος της Διάσκεψης των Διευθυντών Εθνικών Εξοπλισμώντην οποία σήμερα κατέχει ο WEAG, Φυσικά, όλες αυτές είναι επίσημεςδιασυνδέσεις. Θεωρώ ότι στην πράξη οι καλύτερες διασυνδέσεις, γιανα βεβαιωθούμε ότι δεν θα σκοντάψει ο ένας πάνω στον άλλο, είναι οιανεπίσημες. Ήδη εξετάσαμε το πρόγραμμά μας για φέτος με τον JohnColston (τον Βοηθό Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ για Αμυντική Πολιτικήκαι Σχεδιασμό) και με τον Marshall Billingslea (τον Βοηθό ΓενικόΓραμματέα του ΝΑΤΟ για Αμυντική Επένδυση) για να έχω τιςπαρατηρήσεις τους και για να διασφαλίσω ότι δεν προσκρούουν ταπρογράμματά μας κατά τους πρώτους μήνες.

Διαβλέπω όντως κάποια συνεργασία. Κράτη όπωςη Νορβηγία ή η Τουρκία θα επωφεληθούν από τις διοικητικέςδιευθετήσεις που προσδιορίζουν τη φύση της σχέσεως τους με τηνΥπηρεσία που τους δίνουν μια καλή ιδέα του τι συμβαίνει εντός τηςΥπηρεσίας. Με αυτόν τον τρόπο εάν για παράδειγμα έξι κράτη μέλησκέπτονταν να συγκεντρωθούν πάνω σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, θαμπορούσαν να ζητήσουν να συμμετάσχουν, εφόσον το επιθυμούσαν. Ηπερίπτωση της Δανίας είναι διαφορετική και δεν προβλέπεται κάποιατέτοια διοικητική διευθέτηση. Και αυτό γιατι η Δανία είναι κράτοςτης ΕΕ που επέλεξε να μην συμμετέχει.

Εδώ υπάρχουν σημαντικά διατλαντικά θέματα.Ωστόσο, η δύναμη της πρωτοβουλίας ευρίσκεται κυρίως στην πλευρά τωνΗΠΑ. Ουσιαστικά οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αυτές που απαγορεύουντη ροή της τεχνολογίας προς την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού καιπου περιορίζουν την ευρωπαϊκή πρόσβαση στην αμερικανική αγορά σεαντίθεση με την αρκετά ανοικτή πρόσβαση που απολαμβάνουν οιΑμερικανοί στην ευρωπαϊκή αγορά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπανούντρομακτικά μεγαλύτερα ποσά για την άμυνα συγκριτικά με την Ευρώπηκαι επομένως, αντιμετωπίζουν τα θέματα αυτά από μια πλευρά ισχύος.Εάν στους Ευρωπαίους δεν αρέσει αυτή η ανισορροπία στην ανταλλαγήτεχνολογίας και πρόσβασης στην αγορά, τότε το πλέον λογικό πράγμαπου μπορούν να κάνουν είναι να επενδύσουν πάνω σε μια ισχυρότερηαμυντική τεχνολογική βιομηχανική βάση στην Ευρώπη έτσι ώστε ταθέματα αυτά να αντιμετωπίζονται πάνω σε μια πιο ισότιμη βάση με τηνάλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο τρόπος για να το πετύχουν είναι μέσααπό το ξεπέρασμα του κατακερματισμού και με την προαγωγήμεγαλύτερης ενοποίησης, δηλαδή με τη δ ημιουργία πιοαποτελεσματικού έργου για τα μη ευκαταφρόνητα ποσά χρημάτων πουδαπανώνται για την άμυνα στην Ευρώπη. Αλλά αυτό είναι ένα πιομακροπρόθεσμο πρόγραμμα. Όσον αφορά την πρόσβαση των ΗΠΑ στιςευρωπαϊκές αγορές, εμείς στην Υπηρεσία δεν θα αλλάξουμε κάτι. Είναιένα θέμα όπου υπάρχουν θεμελιωδώς διαφορετικές απόψεις μεταξύ των24 μετόχων. Έτσι, πιστεύω ότι η Καθοδηγητική μου Επιτροπή θασυμφωνήσει ότι διαφωνεί σε αυτό τον τομέα.

Βεβαίως, και αυτό είναι κάτι που ελπίζω.Είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει ανάγκη για να υπάρξει μεγαλύτερησυνένωση στην αμυντική βιομηχανία της Ευρώπης. Φυσικά, αυτό είναικάτι που είναι ευρέως αποδεκτό από τη δεκαετία του 1990 και μετά,και ήδη έχει πραγματοποιηθεί αρκετή πρόοδος κατά τα τελευταίαχρόνια, ειδικά σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς, όπως είναι τοαεροδιάστημα. Σε άλλους τομείς, όπως ο χερσαίος και ο ναυτιλιακόςτομέας για παράδειγμα, δεν υπάρχει ακόμη συνένωση. Πιστεύω ότιείναι τόσο επιχειρησιακή όσο και οικονομική επιτακτική ανάγκη νασυγκεντρωθούμε περισσότερο σε αυτό. Φυσικά, όπως και με πολλά απότα θέματα αυτά, η Υπηρεσία μπορεί να συνεισφέρει μόνον στηδιαδικασία με συμβουλές και ανάλυση.

Ένα στοιχεία του εφετινού μας προγράμματοςείναι το να επιστρέψουμε στην Καθοδηγητική μας Επιτροπή μέχρι τοτέλος του χρόνου με κάποιους λογικούς κανόνες μέτρησης τηςαπόδοσης. Αυτοί οι κανόνες μέτρησης της απόδοσης συμπτωματικά θαμετρήσουν πέρα από την απόδοση της Υπηρεσίας και αυτή των κρατώνμελών. Οι κανόνες μέτρησης της απόδοσης που έχω στο μυαλό μουπεριλαμβάνουν έναν χρηματοδοτικό στόχο για να δαπανήσουμε μιααυξημένη αναλογία χρημάτων για ευρωπαϊκή έρευνα και τεχνολογία σεσυνεργατική βάση και πιθανά σε κάτι που να βασίζεται πάνω στακριτήρια για την «ικανότητα χρήσης» των δυνάμεων, πάνω σε αυτό όπουτο ΝΑΤΟ άνοιξε νέους δρόμους.