Co oznacza ten kryzys żywnościowy w odniesieniu do Afganistanu?

Afganistan, jeden z najbiedniejszych krajów na ziemi, stał się już ofiarą kryzysu żywnościowego. Podstawowy artykuł żywnościowy w Afganistanie – mąka pszenna – podrożała średnio o prawie 60 procent w ciągu jednego roku.

Widząc, jak wpływa to na sytuację tego biednego kraju, rząd afgański zwrócił się do społeczności międzynarodowej z prośbą o pomoc dla afgańskich gospodarstw domowych o małej sile nabywczej. 24 stycznia UNICEF, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oraz Światowy Program Żywnościowy (WFP) wystosowały wspólny apel w sprawie Afganistanu, prosząc o pomoc w wysokości 81 milionów dolarów dla 2, 55 milionów Afgańczyków najbardziej dotkniętych wzrostem cen.

Światowy Program Żywnościowy w ostatnich miesiącach zajmował sie rozdzielaniem pomocy żywnościowej w najbardziej zagrożonych grupach ludności Afganistanu. Docelowo w pierwszej połowie roku pomoc w ramach tego programu ma trafić do 2, 5 miliona Afgańczyków zamieszkałych zarówno na terenach miejskich, jak i wiejskich.

Niezależnie od tego Pakistan zgodził się 6 maja wyeksportować 50 tysięcy ton mąki pszennej do Afganistanu, aby odwrócić groźbę kryzysu żywnościowego i oświadczył, że zamierza osiągnąć porozumienie z rządem afgańskim w sprawie dalszego eksportu.

W międzyczasie trwają rozmowy pomiędzy ONZ i rządem Afganistanu w celu uzgodnienia kolejnych działań po wyczerpaniu się żywności dostarczonej w odpowiedzi na ten apel. Do omawianych działań należy import pszenicy, który mógłby zaspokoić krótkoterminowe braki, analiza realności stworzenia strategicznych rezerw ziarna w perspektywie średniookresowej oraz- w dalszej perspektywie - budowanie potencjału afgańskiego rolnictwa, tak, aby Afganistan mógł stać się samowystarczalny pod względem żywności, z pomocą Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO).

Przegląd NATO zapytał przedstawicieli Misji Wsparcia Narodów Zjednoczonych w Afganistanie (UNAMA) – która kieruje wysiłkami społeczności międzynarodowej w Afganistanie wspólnie z rządem tego kraju – co ta sytuacja oznacza dla ludzi i bezpieczeństwa na miejscu, w Afganistanie, gdzie NATO dowodzi Międzynarodowymi Siłami Wsparcia Bezpieczeństwa (ISAF).

Przegląd NATO : Jakie praktyczne problemy bezpieczeństwa powstały w wyniku braków dostępnej cenowo żywności w Afganistanie?

UNAMA: W wyniku wysokich cen żywności, sprostanie podstawowym potrzebom żywnościowym jest niezwykle trudne dla milionów Afgańczyków. Przejawem praktycznych problemów bezpieczeństwa są na przykład demonstracje (które wynikają również z nieuświadomienia opinii publicznej w Afganistanie, że rosnące ceny żywności są częścią ogólnoświatowego zjawiska). Niewykluczone również, że mogą one powodować większą podatność młodych mężczyzn na rekrutację prowadzoną przez elementy antyrządowe. W wielu regionach problemem są ataki na konwoje z żywnością, przeprowadzane zarówno przez kryminalistów, jak i przez elementy antyrządowe.

PN: Przedstawiciel Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) powiedział, że podwyższone ceny na pszenicę i niższe ceny na opium mogłyby zachęcić afgańskich rolników do przestawienia się z uprawy maku na uprawę jadalnych plonów. Jakie dowody na to udało się Wam zaobserwować?

UNAMA: Jest jeszcze za wcześnie, aby powiedzieć, czy wyższe ceny na żywność (pszenicę) doprowadzą do przestawienia się z uprawy maku na prawnie dozwolone produkty rolne. Z jednej strony wyższe ceny żywności mogą być pewną zachętą; z drugiej strony jest szeroka gama innych czynników, które będą na to wpływać. Na przykład, mak jest zazwyczaj bardziej odporny na suszę niż pszenica, wysokie ceny nawozów i paliwa sprawiają, że uprawa i transport pszenicy są drogie, a w niektórych przypadkach rolnicy są przymuszani do uprawy maku i nie mają oni nic do powiedzenia w sprawie wyboru uprawianych roślin.

[NR: Czy obszary najbardziej dotknięte kryzysem pokrywają się z tymi, gdzie występują najbardziej niestabilne nastroje?

UNAMA: Nie zaobserwowaliśmy takiego bezpośredniego przełożenia. Ogólnie mówiąc, ludność mieszkająca w odosobnionych obszarach, najbardziej dotkniętych przez suszę najbardziej cierpi z powodu wysokich cen żywności. Jednak dostawy pomocy żywnościowej na obszary, gdzie występują problemy bezpieczeństwa są oczywiście bardziej utrudnione. Według Światowego Programu Żywnościowego ONZ (WFP) w 2007 roku doniesiono o ponad 30 atakach na samochody dostawcze i konwoje przewożące żywność WFP. W sumie w wyniku tych ataków utracono 870 ton żywności wycenianej na 730 tysięcy USD.

PN: Czy Waszym zdaniem talibowie korzystają lub mogliby korzystać z braku poczucia bezpieczeństwa wynikającego z problemów z cenami żywności?

UNAMA: Niewykluczone, że wysokie ceny żywności mogą powodować większą podatność młodych mężczyzn na rekrutację prowadzoną przez elementy antyrządowe, w tym talibów

PN: Czy widzieliście jakieś dowody na funkcjonowanie „wszechstronnego podejścia” (mającego zapewnić bliższą współpracę agencji cywilnych i wojskowych) w odpowiedzi na sytuację żywnościową w Afganistanie?

UNAMA: Agendy ONZ odbywały regularne spotkania z ISAF (Międzynarodowymi Siłami Wsparcia Bezpieczeństwa) w celu wymiany informacji o sytuacji żywnościowej w Afganistanie oraz o posunięciach ONZ i afgańskiego rządu w celu złagodzenia tej sytuacji.