NAVO Raad 21 maart 1997

Toespraak van Z.M. de Koning der Belgen tot de Navo-Raad

(15Kb) Mijnheer de Secretaris-Generaal, Mijnheer de Ambassadeur, Deken van de Raad, Vooreerst wil ik U oprecht danken voor uw vriendelijke welkomstwoorden. Ik ben bijzonder verheugd vandaag een bezoek te mogen brengen aan de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie, een organisatie die nu al bijna 50 jaar de vrede en de stabiliteit op ons continent heeft gevrijwaard. België is fier en dankbaar tot deze organisatie te mogen behoren. Mijnheer de Secretaris-Generaal, Dames en Heren, Het is goed even te herinneren aan de twee principes die het succes van deze organisatie verklaren : enerzijds onze onwrikbare gehechtheid aan een aantal waarden zoals democratie en menselijke waardigheid, waarden die wij als fundamenten beschouwen bij de uitbouw van onze maatschappij ; anderzijds de vaste wil om deze waarden samen, en desnoods met militaire middelen, te verdedigen. De combinatie van beide principes heeft het mogelijk gemaakt dat aan weerszijden van de Atlantische Oceaan samenwerking de sturende kracht werd van ons optreden. Deze sturende kracht noemen wij vandaag "Atlantische solidariteit". België stond mede aan de wieg van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie en heeft sindsdien er voortdurend toe bijgedragen dat de organisatie, in een zich wijzigende internationale context, haar opdracht zou kunnen vervullen.

(15Kb) Mijnheer de Secretaris-Generaal, het was één van uw voorgangers, de Heer Paul-Henri SPAAK, die de organisatie met een vaste hand, maar ook met veel diplomatie, door de periode van de Koude Oorlog loodste. Later werd het détente-tijdperk ingeleid door een reflectie over de toekomstige taken van de organisatie. Deze reflectie werd geleid door de Heer Pierre HARMEL. Hieruit vloeide de HARMEL-doctrine voort : deze doctrine verbond een aangepast verdedigingsconcept met het idee van een opbouwende dialoog met het Pact van Warschau. Mijn land heeft dit evenwicht tussen verdediging en dialoog steeds in stand gehouden. Toen België eind van de jaren '70 , in moeilijke omstandigheden, de ontplooiing van nieuwe verdedigingswapens aanvaardde, is het trouw gebleven aan dit evenwicht. Met deze beslissing heeft mijn land trouwens op een beslissend moment de solidariteit binnen het Bondgenootschap versterkt. Een ander landgenoot, Secretaris-Generaal CLAES, heeft een belangrijke rol gespeeld in de beslissing om NAVO-troepen naar het voormalige Joegoslavië te zenden teneinde aldaar vrede en wederopbouw mogelijk te maken. Vandaag vervullen Belgische troepen in Oost-Slavonië delicate, maar noodzakelijke vredesopdrachten. Wij zijn dankbaar dat zij daarbij kunnen rekenen op NAVO-rugdekking. België was ook één van de eerste bondgenoten om zijn defensiestructuren aan de post-communistische omgeving aan te passen. Het ging hier om fundamentele hervormingen die niet zonder moeite en pijn werden doorgevoerd. Toch is mijn land sindsdien ruimschoots zijn verantwoordelijkheid blijven opnemen door deel te nemen aan internationale operaties in Afrika, het Midden-Oosten en ex-Joegoslavië. Dit gebeurde meer dan eens in dramatische omstandigheden. Ik denk hier in het bijzonder aan onze militairen die hierbij de hoogste prijs hebben betaald. Mijnheer de Secretaris-Generaal, Dames en Heren, Ons continent staat voor nieuwe uitdagingen. Ook het Bondgenootschap heeft een cruciale verantwoordelijkheid om deze te beantwoorden. Het Bondgenootschap is er immers niet alleen ter bescherming van het eigen belang van de lidstaten ; het heeft ook een ruimere historische verantwoordelijkheid voor de vrede, de voorspoed en de rust op het gehele continent. De uitbreiding van de NAVO is zo'n historische opgave. Méér samenwerking en méér solidariteit kunnen de stabiliteit op ons continent en het welzijn van onze bevolking alleen maar bevorderen. De Europese geschiedenis leert ons ten overvloede dat breuklijnen in Europa steeds aanleiding hebben gegeven tot conflict en spanning. Het Bondgenootschap staat ook voor een nog andere opgave. Naarmate het politieke en economische Europees integratieproces vordert, groeit ook de behoefte aan een echte Europese identiteit inzake veiligheid en defensie. Ook binnen deze organisatie kan deze identiteit versterkt worden, in een geest van transatlantische solidariteit. Mijnheer de Secretaris-Generaal, Dames en Heren, Op het ogenblik dat deze organisatie op de drempel staat van een nieuwe faze in haar bestaan, wens ik hier plechtig te herhalen dat België zich zal blijven inzetten opdat de NAVO zijn rol van vredesgarant kan blijven vervullen. Sinds meer dan 30 jaar is de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie in Brussel gevestigd. Zij heeft hier voortaan stevige wortels. Er bestaat tussen haar Secretariaat en mijn land een lange traditie van samenwerking en overleg. Ook wanneer onze vrienden en voortaan geestesgenoten van Centraal- en Oost-Europa lid zullen zijn geworden van de organisatie of met haar geprivilegieerde banden zullen hebben ontwikkeld, zal mijn land zich geroepen blijven voelen om als gastland op te treden van de vernieuwde NAVO. Als gastland zal België alles in het werk blijven stellen om de goede werking van het Bondgenootschap van de 21e eeuw te verzekeren.